Λάρνακα, η πόλη με τα πολλά πρόσωπα!

Λάρνακα: Ένα μέρος όπου το παρελθόν και το παρόν σμίγει μαγικά σε ένα ευχάριστο μωσαϊκό του ήλιου, της θάλασσας και του πολιτισμού. Μια περιοχή που θα σας μαγέψει με την ποικιλομορφία και τη γνήσια φιλοξενία των κατοίκων της.

Η Λάρνακα είναι η πύλη της Κύπρου προς τον υπόλοιπο κόσμο μιας και εδώ εδερεύει το κύριο αεροδρομίου του νησιού και το δευτερεύον λιμάνι. Αυτό κάνει τη Λάρνακα ένα τέλειο σημείο εκκίνησης για να εξερευνήσετε την Κύπρο και ιδιαίτερα την περιοχή της Λάρνακας με τις ατέλειωτες επιλογές της. Όμορφες και ασφαλείς παραλίες, θαλάσσια σπορ, πολλές επιλογές αναψυχής, πολιτισμού και εκδηλώσεων, κοσμοπολίτικα καφέ και μπαρ στην παραλία, τα παραδοσιακά χωριά και αυθεντικά κυπριακά ταβέρνες είναι μόνο μερικές από τις επιλογές στη Λάρνακα.

Πληροφορίες για την πόλη της Λάρνακας.

• Τουρισμός στη Λάρνακα.

  Οι κυριότεροι λόγοι για τους οποίους η Λάρνακα ξεχωρίζει έναντι άλλων τουριστικών προορισμών είναι οι εξής:
  Αποτελεί την πύλη εισόδου στην Κύπρο. Δεδομένου ότι η Λάρνακα διαθέτει το διεθνές αεροδρόμιο, λιμάνι και μαρίνα, αυτό παρέχει στον ταξιδιώτη ευκολία στην πρόσβαση και διακίνησή του, καθιστώντας τη Λάρνακα ιδανικό προορισμό για διακοπές μικρής διάρκειας, για σύντομα επαγγελματικά ταξίδια αλλά και για όσους επιθυμούν άνεση στις διακοπές τους.

  Είναι βολικά συμπαγής. Το μικρό μέγεθος της Λάρνακας σε συνάρτηση με την πληθώρα σημείων ενδιαφέροντος που διαθέτει, προσφέρει στον επισκέπτη ποικιλομορφία εμπειριών και δραστηριοτήτων. Όλα βρίσκονται σε μικρή απόσταση μεταξύ τους, είτε πρόκειται για ξεναγήσεις σε μουσεία και ιστορικές εκκλησίες, είτε για χαλάρωση στις παραλίες και στα μονοπάτια της φύσης, ή για ψώνια στο εμπορικό κέντρο αλλά και για γαστρονομικές απολαύσεις σε ποιοτικά εστιατόρια.

  Έχει πλούσια ιστορία. Η Περιφέρεια Λάρνακας αποτελεί μια από τις αρχαιότερες περιοχές της Ευρώπης, με 10.000 χρόνια ιστορίας η οποία παρουσιάζεται μέσα από τα διάφορα μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους καθώς και μέσα από την αρχιτεκτονική και τις παραδόσεις της.

  Διαθέτει ασφαλείς παραλίες. Το παραλιακό μέτωπο της Λάρνακας εκτείνεται σε απόσταση 75 χιλιομέτρων ενώ οι θάλασσές της είναι καθαρές, αμμώδεις και πολύ ασφαλείς. Είναι συνεπώς ιδανικός προορισμός για οικογένειες με παιδιά αλλά και για όσους επιθυμούν ν’ απολαύσουν θαλάσσια αθλήματα.
  Είναι αυθεντική. Η Λάρνακα έχει πετύχει την ιδανική ισορροπία μεταξύ παράδοσης και ανάπτυξης χωρίς να χάσει τον χαρακτήρα της. Παρά το γεγονός ότι παρέχονται στους τουρίστες όλες οι απαραίτητες διευκολύνσεις και ανέσεις, η Λάρνακα δεν έχει υποκύψει στον μαζικό τουρισμό και συνεπώς διατηρεί την αυθεντικότητά της.

  Χαρακτηρίζεται από ποικιλομορφία. Οι επιρροές που έχουν αφήσει στη Λάρνακα οι διάφοροι πολιτισμοί λειτουργούν θετικά ως προς την ποικιλία των σημείων ενδιαφέροντος της Περιφέρειας. Η αρμονική συνύπαρξη του νέου και του παλιού, του μοντέρνου και του παραδοσιακού και των επιρροών δυτικής και ανατολικής κουλτούρας, δημιουργούν ενδιαφέρουσες αντιθέσεις. Κάθε σημείο της Λάρνακας προσφέρει κάτι μοναδικό, από το κοσμοπολίτικο παραλιακό μέτωπο των Φοινικούδων μέχρι το ήσυχο παραδοσιακό χωριό των Λευκάρων.

  Περιστοιχίζεται από γραφικά χωριά. Δεν είναι τυχαίο που η Λάρνακα θεωρείται πρώτη παγκυπρίως σε αγροτουριστική ανάπτυξη. Τα παραδοσιακά χωριά της επαρχίας είναι μοναδικά, εύκολα σε πρόσβαση και προσφέρουν την ευκαιρία γνωριμίας με την αυθεντική κυπριακή φιλοξενία και κουλτούρα σε ένα ήρεμο περιβάλλον.

  Ξεχωρίζει για τα παγκοσμίως γνωστά ναυάγια της. Η Λάρνακα φιλοξενεί στις θάλασσές της το εντυπωσιακό ναυάγιο Ζηνοβία, το οποίο συγκαταλέγεται ανάμεσα στα δέκα καλύτερα ναυάγια παγκοσμίως. Οι ασφαλείς θάλασσες και οι καλές καιρικές συνθήκες επιτρέπουν τις καταδύσεις στη Λάρνακα καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου καθιστώντας τη Λάρνακα εξαιρετικό καταδυτικό προορισμό.
  Είναι ολόχρονος προορισμός. Τα πλείστα ξενοδοχεία της Περιφέρειας παραμένουν ανοικτά καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, ενώ ο Δήμος Λάρνακας και οι υπόλοιπες τοπικές αρχές της Περιφέρειας φροντίζουν να διοργανώνουν πολιτιστικές εκδηλώσεις ακόμη και κατά την περίοδο του χειμώνα.

  Αποτελεί την ιδανικότερη βάση διαμονής. Η Λάρνακα θεωρείται ο ιδεώδης τόπος διαμονής για ένα τουρίστα που θέλει να εξερευνήσει όλο το νησί. Είναι αποδεδειγμένο ότι κάποιος που μένει στη Λάρνακα μπορεί να ταξιδέψει σε ολόκληρη την Κύπρο (αποστάσεις μεταξύ πόλεων) διανύοντας 445 χλμ, που είναι αρκετά λιγότερα από το αν έμενε οπουδήποτε αλλού.

  Τα πιο πάνω συγκριτικά πλεονεκτήματα της Λάρνακας διαφαίνονται και στο νέο τουριστικό φιλμάκι της Εταιρείας Τουριστικής Ανάπτυξης και Προβολής Λάρνακας με τίτλο “Charming Larnaka – Real People, Real Stories” το οποίο κυκλοφόρησε πρόσφατα. Στο εν λόγω φιλμάκι παρουσιάζονται δηλώσεις τουριστών ως προς το γιατί προτιμούν τη Λάρνακα ως τουριστικό προορισμό ενώ η μουσική που το πλαισιώνει γράφτηκε ειδικά ώστε να αντιπροσωπεύει το τουριστικό branding της Λάρνακας.
  

• Ιστορία της Λάρνακας

  Η Λάρνακα, η παλιά αρχοντική πολιτεία της Κύπρου. Ένας από τους αρχαιότερους χώρους της Κύπρου που κατοικείται αδιάλειπτα για περίοδο πάνω από τρείς χιλιάδες χρόνια. Γνωστή στην αρχαιότητα σαν Κίτιο η σημερινή Λάρνακα βρίσκεται κτισμένη πάνω στα ερείπια της αρχαίας πόλης.

  Η παράδοση αναφέρει ότι το Κίτιον ιδρύθηκε από τον Κιττείμ, υιό του Ιαυάν (ή Ιωυάν, γενάρχη των Ιώνων=Ελλήνων) ο οποίος ήταν εγγονός του Νώε (2300 περίπου π.Χ.) Το Κίτιον είναι μια από τις ελάχιστες πόλεις στον κόσμο που την ιστορική τους αρχή μπορούμε να βρούμε στις πανάρχαιες πηγές της Αγίας Γραφής.

  Για πολλά χρόνια το Κίτιον νομιζόταν Φοινική αποικία του 9ου π.Χ. αιώνα. Η αρχαιολογική σκαπάνη των τελευταίων δεκαετιών απέδειξε την ύπαρξη αρχαιότατης Ελληνικής Μυκηναϊκής πόλης, πολύ πριν έρθουν σ' αυτήν οι Φοίνικες. Η Φοινικική περίοδος του Κιτίου είναι πάντως, ένα ιστορικό γεγονός που σημάδεψε για πολλούς αιώνες την ιστορία της πόλης καθώς οι Φοίνικες, ανέδειξαν και αρκετούς βασιλείς.

  Πόλη εμπορική το Κίτιον ανάπτυξε κατά τον 4ο αιώνα π.Χ. εμπορικές σχέσεις με την Αθήνα και τον Πειραιά δημιουργώντας στις δύο αυτές Ελληνικές πόλεις εμπορικές παροικίες. Υιός έμπορα ήταν και ο φιλόσοφος Ζήνωνας ο Κιτιέας που ίδρυσε τη Φιλοσοφική Στοά στην Αθήνα από τη δραστηριότητα της οποίας προήλθε και ο όρος Στωϊσμός και Στωϊκή Φιλοσοφία.Την εποχή των Περσών το Κίτιον περνά μια ταραγμένη περίοδο. Το 449 π.Χ. ο Αθηναίος στρατηγός Κίμων, ήλθε στην Κύπρο επικεφαλής αθηναϊκών στρατευμάτων. Σε ναυμαχία έξω από το Κίτιο πεθαίνει, νικώντας όμως τους Πέρσες. Το Κίτιο καθώς και όλη η Κύπρος απελευθερώνεται στη συνέχεια από το Μέγα Αλέξανδρο για να περάσει τελικά, ύστερα από το θάνατο του στους Πτολεμαίους.

  Το 58 π.Χ. το Κίτιον, όπως και ολόκληρο το νησί κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους. Μετά από ένα μεγάλο σεισμό, το 78 μ.Χ. καταστράφηκε ολοκληρωτικά. Έτσι κατά τη ρωμαϊκή και βυζαντινή περίοδο γνωρίζει μια εποχή παρακμής με λιγοστές στιγμές ανόρθωσης.
  Το κατεστραμένο και σε παρακμή Κίτιον ακολουθεί τη μοίρα της υπόλοιπης Κύπρου και σε όλη τη διάρκεια των ξένων κατακτήσεων από τους σταυροφόρους, τους Φράγκους, τους Ενετούς, τους Τούρκους.

  Η νεώτερη ιστορία της πόλης - σαν Λάρνακας πια - αρχίζει μετά την ερήμωση του Κιτίου, στον τελευταίο αιώνα της Φραγκοκρατίας, κτισμένη, όντας συνέχεια της ιστορίας εκείνου, πάνω στα ερείπια της αρχαίας πόλης, αλλά πρός το εσωτερικό, ένα μίλι από τη θάλασσα. Μετά την παρακμή του λιμανιού της μεσαιωνικής Αμμοχώστου 15ος αιώνας) αλλά κυρίως από τις τελευταίες δεκαετίες της Ενετοκρατίας (16ο αιώνα και μετά) , η Λάρνακα, "οι Αλυκές όπως την ονόμαζαν συχνά οι ντόπιοι, οι Σαλίνες όπως την ήξεραν οι ξένοι", έγινε το κυριότερο εμπορικό και επιβατικό λιμάνι της Κύπρου. Αυτός ήταν ο λόγος που, απο τα πρώτα χρόνια της Τουρκοκρατίας και μετά, πολλοί Ευρωπαίοι από διάφορες χώρες έσπευσαν να εγκατασταθούν στπ Λάρνακα. Μαζί με τους εμπόρους εγκαταστάθηκαν στη Λάρνακα και διάφοροι επιστήμονες, γιατροί, νομικοί, και άλλοι διανοούμενοι, δημιουργώντας μαζί με τους ντόπιους Έλληνες μια προοδευτική εξευρωπαϊσμένη κοινωνία.

  Η ζωηρή κίνηση του λιμανιού είχε σαν αποτέλεσμα να δημιουργηθεί σιγά-σιγά και ένας μικρός συνοικισμός στην παραλία, ξεχωριστός από την κυρίως πόλη, κοντά στο λιμάνι και συγκεκριμένα στην περιοχή του Κάστρου και της εκκλησίας του Αγίου Λαζάρου, τον οποίο συνοικισμό, οι ντόπιοι ονόμαζαν Σκάλα και οι ξένοι Μαρίνα.

  Η παλιά Λάρνακα εξακολουθούσε για πολλά χρόνια και μετά τη δημιουργία της Σκάλας-Μαρίνας να αποτελεί την κυρίως πόλη. Εκεί ηταν η έδρα του Τούρκου Διοικητή, εκεί η Μητρόπολης Κιτίου. Εκεί ηταν εγκατεστημένοι οι Ευρωπαίοι, οι πλούσιοι και τα ξένα προξενεία.

  Η σημασία της Λάρνακας σαν το κυριότερο λιμάνι της Κύπρου, η παρουσία τόσων ξένων, εμπόρων, διπλωματών, διανοουμένων κ.α, δίνουν στην πόλη μια όψη αρχοντική και ένα δικό της τρόπο και ρυθμό ζωής. Ακόμα και στη χειρότερη περίοδο της τουρκοκρατίας υπήρχαν στη Λάρνακα κάποιες ελευθερίες, λόγω ακριβώς της μεγάλης αυτης παρουσίας των ξένων, που οι Τούρκοι δεν μπορούσαν να αγvοήσουν. Ο κατατρεγμός, η φτώχεια, η αγραμματοσύνη που επικρατούσε τότε στην υπόλοιπη Κύπρο, ήταν λιγότερο αισθητή στη Λάρνακα. Το αίσθημα της ασφάλειας που έδινε η παρουσία των ξένων προξενείων και της ευρωπαϊκής παροικίας, το ενίσχυε και η πυκνή μέσω του λιμανιού επικοινωνία με το εξωτερικό, η οποία και επηρέαζε την κοινωνική ζωή των κατοίκων. Έτσι ο ντόπιος ελληνικός πληθυσμός, ενισχυμένος και με αρκετούς Επτανησίους Έλληνες που άρχισαν να εγκαθίστανται εδώ από το δεύτερο ήμιση του 18ου αιώνα, άρχισε να οργανώνεται και να εξελίσσεται.

  Με την αυξανόμενη κίνηση του λιμανιού, η παραλιακή συνοικία Σκάλα - Μαρίνα, άρχισε σιγά ­σιγά να αναπτύσσεται σε βάρος της παλιάς πόλης. Στα τέλη του 18ου αιώνα ήταν ήδη μια ολοκληρωμένη μικρή πολιτεία, που μαζί με την παλιά Λάρνακα σχημάτιζαν δύο δίδυμες πόλεις που τις χώριζε μια λωρίδα γυμνής γης. Οι πλείστοι Ευρωπαίοι έμποροι άρχισαν να εγκαθίστανται οριστικά στη Σκάλα, όπου τελικά μεταφέρθηκαν και όλα τα προξενεία, τα οποία στεγάστηκαν σε νεόκτιστα αρχοντικά κυρίως στην παραλία.

  Η ευημερία αυτή της Λάρνακας συνεχίστηκε και στις αρχές της Αγγλικής διοίκησης του νησιού, μέχρι και τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Μετά από απόφαση των βρετανικών αρχών, που πάρθηκε το 1905, να συνδέσουν τη Λευκωσία με την Αμμόχωστο με σιδηροδρομική γραμμή και με την ανάπτυξη που δόθηκε στο λιμάνι της πόλης oδηγησε σταδιακά τη Λάρνακα στην παρακμή. Η περίοδος αυτη συνεχίστηκε και στα χρόνια της κυπριακής ανεξαρτησίας μέχρι το 1974 οπότε ώς αποτέλεσμα των τραγικών συνεπειών της Τουρκικής Εισβολής και της κατάληψης μεγάλου μέρους του νησιού, στη Λάρνακα συγκεντρώθηκε ο μεγαλύτερος αριθμός προσφύγων παρά σε οποιαδήπoτε άλλη πόλη της Κύπρου. Τούτο άλλαξε όλα τα δεδομένα που υπήρχαν και η Λάρνακα μπήκε σε μια νέα περίοδο ανάπτυξης και αξιοποίησης του ανθρωπίνου της δυναμικού, των οικονομικών της πόρων και της φυσικης της ομορφιάς.

  Μιλώντας για την ιστορία της Λάρνακας θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθούμε και στη σημαντική δραστηριότητα την οποία ανάπτυξε η πόλη στον πνευματικό τομέα και που πάντα πρωτοπορούσε. Το πρώτο σχολείο το οποίο άρχισε να λειτουργεί στην Κύπρο μετά την Τουρκικη κατάκτηση, ιδρύθηκε το 1733 στη Λάρνακα. Ακολούθησαν άλλα εκπαιδευτικά ιδρύματα ιδιωτικά, εκκλησιαστικά, ελληνικά και ξένα. Στη Λάρνακα έζησαν πολλοί διανοούμενοι και λόγιοι του περασμένου αιώνα. Εδώ ιδρύθηκε το πρώτο τυπογραφείο, το 1878 από το Θεόδουλο Κωνσταντινίδη και εδω έγιναν οι περισσότερες εκδόσεις κυπριακών βιβλίων. Στη Λάρνακα εκδόθηκαν και κυκλοφόρησαν οι πρώτες Κυπριακές εφημερίδες: η Κύπρος-cγρrus (από τις 29/8/1878), Το Κίτιον (1878) το Νέον Κίτιον (1879) του Θεόδουλου Κωνσταντινίδη, η Cyprus Tίmes (1880) του Henrγ Clerc, Ο Στασίνος (1882) και η Λύρα (1881) του Θεμιστοκλη Θεοχαρίδη. Εκδόθηκαν επίσης τα πρώτα κυπριακά περιοδικά, η Ευτέρπη και ο κεραυνός (1881) του Θεόδουλου Κωνσταντινίδη και το πρώτο κυπριακό βιβλίο, τα Ποιηματα (1879) του γιατρού Θρασύβουλου Ρώπα. Τέλος να αναφέρουμε ότι στη Λάρνακα γεννηθηκε και μεγάλωσε ο εθνικός μας ποιητής Δημητρης Λιπέρτης. Εδω επίσης έζησε για πολλά χρόνια ο άλλος εθνικός μας ποιητης Βασίλης Μιχαηλίδης.

• Εξερευνώντας την πόλης της Λάρνακας

  Με αστικές συγκοινωνίες.

Ιστορικά μέρη και μουσεία

• Εκκλησία Αγίου Λαζάρου

  Η υπέροχη πέτρινη εκκλησία του Αγίου Λαζάρου, του 10ου αιώνα, βρίσκεται στο κέντρο της Λάρνακας και είναι ένα από τα πιο σημαντικά Βυζαντινά μνημεία της Κύπρου που επιβίωσαν. Χτίστηκε από το Βυζαντινό Αυτοκράτορα Λέοντα VI σε αντάλλαγμα για την μεταφορά του σκηνώματος του Αγίου στην Κωνσταντινούπολη. Η εκκλησία φτιάχτηκε πάνω από τον τάφο του Αγίου Λαζάρου, του φίλου του Ιησού Χριστού που αναστήθηκε, ήρθε στο Κίτιον (τη σημερινή Λάρνακα) το 33 μ.Χ και έγινε ο πρώτος Επίσκοπος και Προστάτης Άγιος. Τον Τάφο, μαζί με άλλες μαρμάρινες σαρκοφάγους και τάφους σε σχήμα κουτιού, που ήρθαν στο φως κατά τη διάρκεια ανασκαφών μπορεί κάποιος να τα δει στην κρύπτη της εκκλησίας.

  Οι τρεις επιβλητικοί θόλοι αυτής της Χριστιανικής Ορθόδοξης εκκλησίας και το αυθεντικό καμπαναριό καταστράφηκαν μάλλον στα πρώτα χρόνια της Οθωμανικής κυριαρχίας όταν η εκκλησία έγινε τζαμί. Το μοναδικό, ξυλόγλυπτο, καλυμμένο με χρυσάφι και με στοιχεία μπαρόκ εικονοστάσι που φιλοξενεί τις εκπληκτικής τέχνης Βυζαντινές εικόνες, ολοκληρώθηκε το 1782 και επιβίωσε μέχρι σήμερα.
  Τηλ.: +357 24 652 498

• Εκκλησία Παναγίας Αγγελόκτιστης

  Αυτή η Βυζαντινή εκκλησία του 11ου αιώνα, που το όνομα της σημαίνει «χτισμένοι από τους Αγγέλους», ανακαλύφθηκε στα ερείπια μιας Πρωτο- Χριστιανικής βασιλικής στο Κίτι. Η αρχική αψίδα της επιβίωσε με ένα από τα καλύτερα κομμάτια Βυζαντινής τέχνης, της Ιουστινιανής περιόδου, ένα σπάνιο ψηφιδωτό του 6ου αιώνα, της Παρθένου Μαρίας με το Βρέφος ανάμεσα σε δύο αρχαγγέλους. Μόνο στην Κύπρο και στο Όρος Σινά υπάρχουν ψηφιδωτά αυτής της περιόδου που επιβίωσαν της εποχής της εικονομαχίας στη διάρκεια της οποίας διατάχτηκε η καταστροφή των περισσοτέρων εικόνων σαν αντικείμενα ειδωλολατρίας. Παρόμοια ψηφιδωτά ήταν αυτά της εκκλησίας της Κανακαριάς που σήμερα εκτίθενται στο Βυζαντινό Μουσείο της Λευκωσίας.

  Τηλ.: +357 24 424 646, Φαξ: +357 24 427 246

  Προσβάσιμο σε αναπηρικό καροτσάκι.

• Τέμενος Χαλά Σουλτάν

  Τοποθετημένο 6,5 περίπου χιλιόμετρα από τη Λάρνακα, βλέποντας την Αλυκή, το Χαλά Σουλτάν Τεκέ είναι ο τάφος της Umm Haram, συζύγου του Ouvadas Ibn-as Sami, στρατηγού της Μοαβίας, ο οποίος ήταν ηγέτης της πρώτης Αραβικής εισβολής στο νησί το 649 π.Χ. Η Umm Haram σκοτώθηκε κατά την εκστρατεία, όταν έπεσε από το μουλάρι που την μετέφερε. Το Χαλά Σουλτάν Τεκέ χτίστηκε στο σημείο του θανάτου της αλλά η ακριβής ημερομηνία δεν είναι γνωστή. Στην αρχή ήταν ένας απλός τάφος, ο οποίος αργότερα μετατράπηκε σε τέμενος. Το μνήμα είναι καλυμμένο με πράσινο βελούδινο ύφασμα και προστατεύεται από κιγκλίδωμα. Κάποιοι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι ο τάφος της Umm Haram είναι μονολιθικός τάφος της Προϊστορικής περιόδου (1700 - 1500 π.Χ.). Βάσει του θρύλου, μια από τις πέτρες που τον σκεπάζουν αιωρείται στον αέρα.

  Το Χαλά Σουλτάν Τεκέ είναι ένα από τα ιερότερα Μουσουλμανικά μαυσωλεία και το επισκέπτονται χιλιάδες προσκυνητές κάθε χρόνο. Το τέμενος ανακαινίστηκε το 1816. Το 2002 περαιτέρω ανακατασκευή έγινε με την υποστήριξη του UNOPS. Αρχαιολογικές ανασκαφές την ίδια χρονιά αποκάλυψαν ότι η περιοχή γύρω από την Αλυκή κατοικήθηκε από τη Νεολιθική εποχή.

  Σημείωση: Εν μέρει προσβάσιμο από αναπηρικό καροτσάκι.
  Ώρες Λειτουργίας: Δευτέρα - Κυριακή: 08:30 - 17:00 (16 Σεπτεμβρίου - 15 Απριλίου), Δευτέρα - Κυριακή: 08:30 - 19:30 (16 Απριλίου - 15 Σεπτεμβρίου)
  Περίοδος Λειτουργίας: Όλο τον χρόνο
  Τιμή Εισόδου: Δωρεάν

• Μαρμάρινη Προτομή Ζήνωνα Κιτιέως

  Πρόκειται για αντίγραφο της προτομής του Ζήνωνα Κιτιέα στο Ερκολάνο της Ιταλίας, Αρχαιολογικό Μουσείο Νάπολης. Tοποθετήθηκε αρχικά σε χώρο απέναντι από την Aμερικανική Aκαδημία και προς το τέλος του αιώνα, λόγω ανάπλασης της περιοχής, σε ψηλότερη νέα βάση και πλησιέστερα προς τον Δημοτικό κήπο.Υλικό: μάρμαρο. Διαστάσεις (ύψος):2.80 μ.
  

• Εκκλησία Φανερωμένης

  Κάτω από την εκκλησία βρίσκεται Μυκηναϊκός μονολιθικός δίχωρος λαξευτός τάφος του 1200 π.Χ. Η περιοχή ήταν κατά την αρχαιότητα νεκροταφείο, αφού έχουν βρεθεί και άλλοι τάφοι διαφόρων εποχών, όπως ο τάφος που βρέθηκε πρόσφατα σε ιδιωτική περιουσία [τάφος Λευκαρίτη] και χρονολογείται τον 9ο-8ο αιώνα π.Χ.

  Σύμφωνα με την παράδοση κατά τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες [1-3ος αιώνας μ.Χ.], ο τάφος χρησιμοποιήθηκε ως τόπος λατρείας των κατατρεγμένων Χριστιανών. Ανακαλύφθηκε γύρω στο 1870 λίγο πριν έρθουν οι Άγγλοι. Υπάρχει μάλιστα σχετική γκραβούρα δημοσιευμένη στο Illustrated London News, ημερομηνίας 5.10.1878. Από τότε ο υπόγειος τάφος μετατράπηκε σε παρεκκλήσι και έγινε τόπος προσκυνήματος για τους Λαρνακείς. Έθιμο παλιό των προσκυνητών ήταν να κρεμούν μικρά κομμάτια υφάσματος στη σιδερένια περίφραξή του ή στις γύρω μεριτσές [είδος θάμνου ή μικρού δέντρου που ευδοκιμεί σε ελώδες ή υφάλμυρο έδαφος], επικαλούμενοι την Παναγία για βοήθεια προς τους πάσχοντες συγγενείς τους. Ένα έθιμο που τα τελευταία χρόνια εξέλειπε. Το 1907 με απόφαση του Μητροπολίτη Κιτίου Κύριλλου, το υπόγειο παρεκκλήσι παραχωρήθηκε στη δικαιοδοσία του ναού του Αγίου Λαζάρου για την τέλεση σ’ αυτό ορισμένων εορτών.

• Αρχαιολογικός χώρος αρχαίου Κιτίου

  Ο αρχαιολογικός χώρος του Κιτίου, που περιλαμβάνει τις δύο τοποθεσίες Καθαρή και Παμπούλα, βρίσκεται μέσα στη σύγχρονη πόλη της Λάρνακας. Από το 18ο μέχρι και τον 20ο αιώνα ήλθαν στο φως, από ανασκαφές ξένων περιηγητών και τυμβωρύχων, διάφορα ευρήματα όπως είναι η περίφημη Ασσυριακή στήλη του βασιλιά Σαργών Β, η οποία βρίσκεται σήμερα στο Βερολίνο. Γύψινο αντίγραφό της στήλης εκτίθεται στο Μουσείο της Λάρνακας. Οι πρώτες συστηματικές ανασκαφές άρχισαν το 1929 από τη Σουηδική Αρχαιολογική Αποστολή, υπό τη διεύθυνση του Einar Gjestard. Από το 1959, το Τμήμα Αρχαιοτήτων, υπό τη διεύθυνση του Βάσου Καραγιώργη, άρχισε τις ανασκαφές στην περιοχή Καθαρή, ενώ την ευθύνη των ανασκαφών στην περιοχή της Παμπούλας ανέλαβε, μετά τα γεγονότα του 1974, η γαλλική Αποστολή του Πανεπιστημίου της Λυών, που μέχρι τότε έκανε ανασκαφές στη Σαλαμίνα.

  Οι πρωϊμότερες φάσεις εγκατάστασης και λατρείας στο Κίτιον εντοπίζονται στην τοποθεσία Καθαρή. Στη θέση αυτή ανασκάφηκαν πέντε διαδοχικοί ναοί και εργαστήρια επεξεργασίας χαλκού, οι οποίοι χρονολογούνται από τα τέλη του 13ου αιώνα π.Χ μέχρι τα τέλη του 11ου αιώνα π.Χ. Πρόκειται για την Ύστερη Εποχή του Χαλκού και την Γεωμετρική περίοδο, κατά τις οποίες το Κίτιο ευημερούσε και κατοικείτο από Μυκηναίους Αχαιούς.

  Μετά την καταστροφή τους, στη θέση τους κτίστηκε από τους Φοίνικες το 850 περίπου π.Χ μεγαλοπρεπής ναός που ταυτίστηκε με το ναό της Αστάρτης. Η χρήση του ναού συνεχίστηκε μέχρι τις αρχές του 3ου αιώνα π.Χ, οπότε καταστρέφεται.

  Οι ανασκαφές της Παμπούλας έδειξαν ότι η περιοχή κατοικήθηκε χωρίς διακοπή από το τέλος της Γεωμετρικής μέχρι την Ελληνιστική περίοδο. Τα πρώτα κτίσματα, που χρονολογούνται στον 9ο αιώνα π.Χ., αποτελούνται από ένα ιερό και διάφορα άλλα κτήρια. Κατά την Αρχαϊκή και Κλασική περίοδο το ιερό επεκτείνεται για να περιλάβει πολλές αίθουσες, αυλές με στοές και βωμούς, εστίες προσφορών αλλά και βιοτεχνικές εγκαταστάσεις για την επεξεργασία του χαλκού. Διάφορα ευρήματα μαρτυρούν ότι στο Κίτιον λατρευόταν ένας αριθμός θεοτήτων. Οι κυριότερες από αυτές είναι οι Φοινικικές θεότητες Αστάρτη (αντίστοιχη της Αφροδίτης), ο Μέλκαρτ (αντίστοιχος του Ηρακλή) και ο Εσμούν (αντίστοιχος του Ασκληπιού), καθώς και οι Αιγυπτιακές θεότητες Αθώρ, Μπες και Ώρο.

  Κατά την κλασική περίοδο, γίνονται μεγάλα έργα στη πόλη του Κιτίου, όπως πολεοδομικά έργα ευρείας κλίμακας, που εντάσσονται σε ένα σημαντικό πρόγραμμα κατασκευής δημοσίων κτηρίων. Μέσα σε αυτό το πρόγραμμα εντάσσεται και η αποξήρανση του έλους στη συνοικία της Παμπούλας, η κατασκευή του αποχετευτικού δικτύου της πόλης και η κατασκευή των δύο λιμανιών, του εμπορικού και του πολεμικού. Μέχρι στιγμής έχει ανασκαφεί το πολεμικό. Σώζονται οι ράμπες με τη βοήθεια των οποίων ρυμουλκούσαν τα πλοία για να επιδιορθωθούν και να φυλαχθούν.

• Παλαιό Υδραγωγείο Λάρνακας (Καμάρες)

  Το Παλαιό Υδραγωγείο Λάρνακας κατασκευάστηκε το 1750 από των τότε Οθωμανό κυβερνήτη της Λάρνακας Αμπού Μπεκίρ Πασά και θεωρείτε η πιο σημαντική κατασκευή της Οθωμανικής εποχής. Το υδραγωγείο λειτουργούσε μέχρι το 1939 και αποτελούταν από 75 καμάρες που μετέφεραν το νερό από το ποταμό Τρέμιθο στην πόλη της Λάρνακας. Σήμερα η συνοικία που βρίσκετε γύρο από της Καμάρες έχει δανειστεί το όνομα του παλαιού υδραγωγείου. Ένα μέρος του φωτίζεται τη νύχτα και φαίνεται από τον κεντρικό δρόμο Λάρνακας-Λεμεσού

• Μεσαιωνικό Κάστρο.

  Το κάστρο της Λάρνακας βρίσκεται στην ακτή, νότια της παραλίας των Φοινικούδων και μάλλον χτίστηκε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του James I (1382-1398) για να προστατέψει το λιμάνι της πόλης. Το αρχικό του σχήμα παραμένει άγνωστο, αλλά φαίνεται να είχε το σχήμα τετράγωνου πύργου. Ξαναχτίστηκε το 1625 κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής περιόδου και στα πρώτα χρόνια της Βρετανικής κυριαρχίας το χρησιμοποιούσαν σαν φυλακή.

  Σήμερα το κάστρο της Λάρνακας είναι ένα τετράγωνο κτίριο από διαφορετικές περιόδους, με μια αυλή στο κέντρο. Στην είσοδο του κάστρου από τη βόρεια πλευρά υπάρχει ένα διώροφο κτίριο, πιθανόν της Οθωμανικής περιόδου. Στη νότια και στην ανατολική πλευρά του συνδέεται με κάποια από τα πρώτα κομμάτια με έναν πέτρινο τοίχο. Πολλά δωμάτια του κάστρου χρησιμοποιούνται για μουσείο όπου εκθέτονται αντικείμενα που σχετίζονται με τη μεγάλη ιστορία του. Η αυλή του χρησιμοποιείται για πολιτιστικές εκδηλώσεις, ιδιαίτερα το καλοκαίρι.

  Τηλ.: +357 24 304 576
  

• Ιερά Μονή Σταυροβουνίου

  Χτισμένο πάνω σε μια βραχώδη κορυφή, το Σταυροβούνι σημαίνει Βουνό του Σταυρού. Σύμφωνα με την παράδοση, ιδρύθηκε τον 4ο αιώνα από τη μητέρα του Μεγάλου Κωνσταντίνου, την Αγία Ελένη, που άφησε κομμάτι του Τιμίου Σταυρού στο μοναστήρι. Οι μοναχοί είναι εξαιρετικά ευσεβείς, κρατώντας τους όρκους τους τόσο αυστηρά όσο και στο Άγιο Όρος στην Ελλάδα. Στις 14 Σεπτεμβρίου γίνεται μια εντυπωσιακή εορταστική τελετή, τη μέρα της Εξύψωσης του Τιμίου Σταυρού.

  Το μοναστήρι της Αγίας Βαρβάρας, στους πρόποδες του λόφου του Σταυροβουνίου είναι εύκολα προσβάσιμο. Οι μοναχοί διακρίνονται για την ζωγραφική εικόνων. Η είσοδος στις γυναίκες δεν επιτρέπεται στη Μονή Σταυροβουνίου. Οι άντρες μπορούν να επισκεφτούν το μοναστήρι, αλλά πρέπει να είναι κόσμια ντυμένοι, Απαγορεύεται η χρήση βιντεοκάμερας ή φωτογραφικής.

  Τηλ.: +357 22 533 630

  Σημείωση: Απαγορεύεται η επίσκεψη στις γυναίκες. Οι άντρες μπορούν να επισκεφθούν την Μονή ντυμένοι κατάλληλα.Απαγορεύεται η χρήση Βιντεοκάμερας.

• Αρχαιολογικό Μουσείο

  Το μουσείο εκθέτει ευρήματα από τους Νεολιθικούς οικισμούς της Χοιροκοιτίας και της Τέντας, που βρίσκονται στη επαρχία της Λάρνακας αλλά και από την αρχαία πόλη βασίλειο του Κιτίου. Τα εκθέματα από πορσελάνη, ελεφαντόδοντο και αλάβαστρο είναι απόδειξη των εμπορικών και διεθνών δεσμών της Κύπρου με διάφορες χώρες στην αρχαιότητα. Το μουσείο συνδέεται και με την πολιτιστική διαδρομή της Αφροδίτης.

  Σημείωση: Ανελκυστήρας σκάλας με κάθισμα.

  Τηλ.: +357 24 304 169

• Μουσείο Πιερίδη

  Αυτό το μουσείο, βρίσκεται στη Λάρνακα και εκθέτει μια συλλογή από αρχαία, μεσαιωνικά, Βυζαντινά και σύγχρονα αντικείμενα που ανήκουν στην οικογένεια Πιερίδη. Φιλοξενείται στο πατρικό σπίτι της οικογένειας Πιερίδη, ένα αποικιακού ρυθμού κτήριο του 1815 και είναι ένα από τα πιο σπουδαία μουσεία του νησιού αφού περιλαμβάνει μερικά από τα πιο αντιπροσωπευτικά ήδη του πολιτισμού του νησιού, όπως μια συλλογή από παλιούς χάρτες της Κύπρου και της Ανατολικής Μεσογείου και μια βραβευμένη συλλογή από Ρωμαϊκά και ελληνικά γυάλινα σκεύη. Στην αυλή μπορεί κάποιος να δει μια συλλογή από Ελληνικά και Κυπριακά αγάλματα. Το μουσείο συνδέεται με τη διαδρομή της πολιτιστικής Αφροδίτης.

  Τηλ: +357 24 145 375, Φαξ: +357 24 817 868

• Δημοτικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας

  Αυτό το μουσείο, βρίσκεται στη Λάρνακα και εκθέτει μια συλλογή από αρχαία, μεσαιωνικά, Βυζαντινά και σύγχρονα αντικείμενα που ανήκουν στην οικογένεια Πιερίδη. Φιλοξενείται στο πατρικό σπίτι της οικογένειας Πιερίδη, ένα αποικιακού ρυθμού κτήριο του 1815 και είναι ένα από τα πιο σπουδαία μουσεία του νησιού αφού περιλαμβάνει μερικά από τα πιο αντιπροσωπευτικά ήδη του πολιτισμού του νησιού, όπως μια συλλογή από παλιούς χάρτες της Κύπρου και της Ανατολικής Μεσογείου και μια βραβευμένη συλλογή από Ρωμαϊκά και ελληνικά γυάλινα σκεύη. Στην αυλή μπορεί κάποιος να δει μια συλλογή από Ελληνικά και Κυπριακά αγάλματα. Το μουσείο συνδέεται με τη διαδρομή της πολιτιστικής Αφροδίτης.

  Τηλ: +357 24 145 375, Φαξ: +357 24 817 868

Ορόσημα

• Αλυκή Λάρνακας

  Μια από τις δύο στο νησί, η Αλυκή της Λάρνακας είναι μια μοναδική περιοχή φυσικής ομορφιάς και ένα φυσικό περιβάλλον που έχει ανακηρυχθεί προστατευόμενο. Οι υδροβιότοποί της είναι ένα υπέροχο σημείο για παρατήρηση πουλιών προσφέροντας μια περιοχή για τάισμα και φώλιασμα σε 80 είδη πουλιών. Η Αλυκή αποτελεί σταθμό για χιλιάδες μεταναστευτικά πουλιά και είναι ιδιαίτερα γνωστή για τα φλαμίνγκο της που ξεχειμωνιάζουν στο νησί τρώγοντας γαρίδες του αλμυρού νερού. Για να ολοκληρώσει την ομορφιά της εικόνας του νερού που τρεμοφέγγει με ροζ πινελιές, έρχεται το σαν σε όαση τοπίο, που φιλοξενεί το Χαλά Σουλτάν Τεκέ, ένα από τα ιερότερα Μουσουλμανικά σημεία, το οποίο στεγάζει τον τάφο της Ουμ Χαράμ.

  Το καλοκαίρι το νερό εξατμίζεται και η λευκή επιφάνεια λαμπιρίζει στον εκθαμβωτικό ήλιο, θυμίζοντας τον αρχικό ρόλο της αποξηραμένης λίμνης ως σημαντικής πηγής αλατιού. Το αλάτι το μάζευαν πάνω σε γαϊδούρια και συσσωρεύονταν για εξαγωγή μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ‘80, οπότε η δραστηριότητα εγκαταλείφθηκε.

  Η περιοχή είναι στην πραγματικότητα ένα δίκτυο τεσσάρων αλυκών που καλύπτουν έκταση 2,2 τετραγωνικών χιλιομέτρων και βρίσκονται δυτικά της Λάρνακας, δύο βήματα από το Διεθνές Αεροδρόμιο Λάρνακας. Ο θρύλος λεει ότι η λίμνη οφείλει την αλμυρότητά της στον Άγιο Λάζαρο, ο οποίος, όταν μια γριά γυναίκα του αρνήθηκε τροφή και νερό, απάντησε «Ας ξεραθούν τα αμπέλια σας και ας γίνουν αλυκή για πάντα». Μια πιο επιστημονική εξήγηση όμως είναι το γεγονός ότι το αλμυρό νερό διαπερνά τον πορώδη βράχο μεταξύ της λίμνης και της θάλασσας, κάνοντας το νερό πολύ αλμυρό.
  

• Παραλία Φοινικούδων

  Η παραλία των Φοινικούδων βρίσκεται στο κέντρο της παραλιακής Λάρνακας και θεωρείται μια από τις πιο γνωστές παραλίες της Κύπρου. «Φοινικούδες» σημαίνει μικρές φοινικιές (που τώρα πια μεγάλωσαν κι έγιναν δέντρα) που φυτεύτηκαν το 1922. Η παραλία με την ψιλή γκρίζα άμμο έχει μήκος 500 μέτρα και το πλάτος της κυμαίνεται από 30 μέχρι 100 μέτρα. Το μέρος είναι γνωστό για τις καφετερίες, τα μπαρ, τα εστιατόρια και τα ξενοδοχεία. Επίσης στην περιοχή κοντά στην παραλία υπάρχουν και αρκετά μικρά μπακάλικα και περίπτερα. Το εμπορικό κέντρο της πόλης βρίσκεται πίσω από τον χώρο περιπάτου. Ο κεντρικός δρόμος είναι η Λεωφόρος Αθηνών και κατά μήκος της οι φοίνικες και τα φυτεμένα με λουλούδια παρτέρια προσθέτουν στο ήδη υπέροχο σκηνικό.

  Η παραλία προσφέρει διάφορες ανέσεις όπως τουαλέτες, ντους, αποδυτήρια, πρόσβαση για άτομα με κινητικά προβλήματα, κρεβατάκια και ομπρέλες, θαλάσσια σπορ, εκπαιδευμένους ναυαγοσώστες με κατάλληλο ναυαγοσωστικό εξοπλισμό και πρώτες βοήθειες.

  Η πρόσβαση στην παραλία είναι εύκολη και ασφαλής είτε με λεωφορείο, είτε με αυτοκίνητο ή και με τα πόδια. Κοντά στην παραλία υπάρχουν πολλοί χώροι στάθμευσης αυτοκινήτων.

  Η θάλασσα είναι καθαρή και η ποιότητα του νερού συνάδει με τους κανονισμούς της ΕΕ (Bathing Water Directive). Συνήθως η θάλασσα είναι καθαρή και τα κύματα ήπια. Κάθε χρόνο, για δύο εβδομάδες τον Ιούνιο γίνεται το Πανηγύρι του Κατακλυσμού. Όσο διαρκεί το Πανηγύρι η γαλάζια σημαία απομακρύνεται.

• Λιμάνι Λάρνακας

  Είναι το δεύτερο σε μέγεθος λιμάνι της Κύπρου και βρίσκεται στο νοτιοανατολικό μέρος της Κύπρου.

  Μέχρι το 1973 το λιμάνι της Λάρνακας λειτούργησε σαν ανοιχτό αγκυροβόλιο, με υποτυπώδεις λιμενικές διευκολύνσεις που η πόλη πρόσφερε, στην περιοχή που είναι σήμερα η μαρίνα, στο κέντρο δηλαδή της πόλης. Με εξαίρεση τα πετρελαιοειδή, είχε μέχρι τότε το λιμάνι εξυπηρετήσει πολύ λίγη εμπορευματική κίνηση και ο αποθηκευτικός του χώρος ήταν λιγοστός και ακατάλληλος.

  Το λιμάνι της Λάρνακας, στη σημερινή του μορφή βρίσκεται σε απόσταση περίπου 2 χιλιομέτρων από το κέντρο της πόλης και περιστοιχίζεται από οικιστικές μονάδες. Στη βόρεια πλευρά του, βρίσκονται οι χερσαίες εγκαταστάσεις των πετρελαιοειδών και στην νότια πλευρά του συνορεύει με την «Μαρίνα» Λάρνακας.

  Πλεονέκτημα για το λιμάνι, αποτελεί το γεγονός ότι σε απόσταση 6 χιλιομέτρων βρίσκεται ο Διεθνής Αερολιμένας Λάρνακας.

Αν θέλετε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με Λάρνακα, σας προτείνουμε να επισκεφθείτε την Εταιρεία Τουριστικής Ανάπτυξης και Προβολής Λάρνακας και το Δημαρχείο Λάρνακας.